Description

Eind 2020. Brussel. Een stad zonder mensen, het voelt vreemd aan. Het decors van het dagelijkse leven ligt er verlaten bij. Ontvlucht door iedereen. De sporen nog zichtbaar. Mensen lopen schichtig door de straten en willen zo snel mogelijk op hun eindbestemming zijn. Een enkeling dwaalt door de stad. Doelloos, want de deuren blijven dicht. De architectuur komt helemaal in de spotlights te staan maar zonder het dagelijkse leven verliest de stad ook veel van zijn betekenis.

Als fotograaf was ik een bevoorrechte getuige in bijzondere tijden. Het voelde aan als oorlogstijd zonder wapens, een slagveld zonder tegenstanders. Het geroezemoes had plaats gemaakt voor een ongemakkelijke, rusteloze, oorverdovende stilte.

Eind 2020 - begin 2021 heb ik heel wat tijd doorgebracht in Brussel op vraag van Jean-Michel Jaspers (CEO Jaspers-Eyers Architecten). Hij had me gedurende de eerste lockdown al gevraagd of ik de lege stad wilde fotograferen. Jammer genoeg mocht en kon het toen niet aangezien de overheid had beslist dat mijn beroep niet essentieel was. Toen de avondklok in Brussel inging mocht ik gelukkig wel.

Bruxelles par photographe Steven Massart en temps de Covid.

Une attention particulière à l'architecture et urbanisme de la capitale européenne.