Club utilise des cookies et des technologies similaires pour faire fonctionner correctement le site web et vous fournir une meilleure expérience de navigation.
Ci-dessous vous pouvez choisir quels cookies vous souhaitez modifier :
Club utilise des cookies et des technologies similaires pour faire fonctionner correctement le site web et vous fournir une meilleure expérience de navigation.
Nous utilisons des cookies dans le but suivant :
Assurer le bon fonctionnement du site web, améliorer la sécurité et prévenir la fraude
Avoir un aperçu de l'utilisation du site web, afin d'améliorer son contenu et ses fonctionnalités
Pouvoir vous montrer les publicités les plus pertinentes sur des plateformes externes
Club utilise des cookies et des technologies similaires pour faire fonctionner correctement le site web et vous fournir une meilleure expérience de navigation.
Ci-dessous vous pouvez choisir quels cookies vous souhaitez modifier :
Cookies techniques et fonctionnels
Ces cookies sont indispensables au bon fonctionnement du site internet et vous permettent par exemple de vous connecter. Vous ne pouvez pas désactiver ces cookies.
Cookies analytiques
Ces cookies collectent des informations anonymes sur l'utilisation de notre site web. De cette façon, nous pouvons mieux adapter le site web aux besoins des utilisateurs.
Cookies marketing
Ces cookies partagent votre comportement sur notre site web avec des parties externes, afin que vous puissiez voir des publicités plus pertinentes de Club sur des plateformes externes.
Une erreur est survenue, veuillez réessayer plus tard.
Il y a trop d’articles dans votre panier
Vous pouvez encoder maximum 250 articles dans votre panier en une fois. Supprimez certains articles de votre panier ou divisez votre commande en plusieurs commandes.
Giacomo Puccini schreef wat zijn laatste opera had moeten zijn in een tijd waarin hij, door ziekte en ouderdom geteisterd als hij was, het gevoel had dat zijn eigen onrust weerspiegeld werd in de buitenwereld: zelf wankelend, onvast, overweldigd en verpletterd door de chaos van de Europese diplomatie. Ondanks deze obstakels zette hij door en werkte hij tot het einde van zijn leven aan deze opera die hij onvoltooid liet, maar die in veel opzichten een 'uitweg' voor hem bleek te zijn. Turandot, ontleend aan een oud Perzisch epos uit de 13e eeuw, was inderdaad een excuus om te ontsnappen naar een nieuw dramatisch universum, een universum van onverwachte klanken en symbolen. Hier, in een wereld die zowel geografisch als chronologisch ver verwijderd is van zijn eigen werkelijkheid, gaf hij zich over aan de verleidelijke krachten van exotisme en erotiek, net zoals zijn eigen heldin Prinses Turandot zich overgeeft aan de mysteries van liefde en vergeving.Na twintig jaar afwezigheid werd Puccini's Turandot nieuw leven ingeblazen op het toneel van het Teatro Real in een nieuwe productie van de Amerikaanse regisseur Robert Wilson. Een van de belangrijkste theater- en beeldend kunstenaars van onze tijd, de regisseur die leven gaf aan Philip Glass' Einstein of the Beach en die Debussy's Pelléas et Mélisande opnieuw uitvond, had al vijfentwintig jaar niet meer aan een Puccini opera gewerkt, sinds zijn baanbrekende Madama Butterfly in opdracht van de Parijse Opera in 1993. Deze nieuwe ontmoeting tussen zijn krachtige visuele wereld en Puccini's evocatieve muziek moest wel een buitengewone gebeurtenis worden. Uitgevoerd door een briljante cast van zangers, gedomineerd door Irene Theorin als Turandot, Gregory Kunde als Calaf en Yolanda Auyanet als Liù, wordt deze magnifieke productie gedirigeerd door de geassocieerde muzikaal directeur van het Teatro Real, Nicola Luisotti - en heeft alom lof geoogst.