De Politiewet 2012 geeft het wettelijk kader voor de nationale politie. Hadden we in een nog niet zo'n ver verleden het Korps Rijkspolitie en de gemeentelijke politiekorpsen, daarna begin jaren 90 de regionale politie, nu krijgen we een nationale politie. Alsof dat alles nog niet voldoende is, treden er voor andere actoren in de veiligheidszorg op 1 januari 2013 ook ingrijpende wijzigingen op. Ik noem de reorganisatie van het Openbaar Ministerie en die van de rechtspraak. Een klein understatement om te zeggen dat er in 2013 veel verandert.

De nationale politie moet ervoor gaan zorgen dat de bestaande regionale verschillen verdwijnen en alle energie gericht wordt op het organiseren van een professionele politiezorg. Snel, adequaat en efficiënt. Dat geldt niet alleen voor grote opsporingsonderzoeken of evenementen, aandacht is er ook voor de lokale veiligheidszorg. De wijkagent is daar een voorbeeld van. De Politiewet 2012 schrijft voor dat er per 5000 inwoners ten minste één wijkagent is!

Historisch gezien beweegt de organisatie van de Nederlandse politie zich van lokaal naar regionaal en van regionaal naar landelijk. Deze schaalvergroting kan z'n voordelen hebben, maar herbergt ook evidente risico's. Een van de risico's speelt in de hele parlementaire behandeling een dominante rol. Dit betreft de zorg dat de afstand tussen een centraal georganiseerde politie en lokale veiligheidsproblemen te groot wordt. Vaak duurt het een hele tijd alvorens daaromtrent conclusies kunnen worden getrokken. Eén ding is in ieder geval zeker, ook de implementatie van een nationale politie zal de komende jaren met belangstelling door velen gevolgd worden.

Over de auteur
Peter Muijen is plaatsvervangend hoofdofficier van justitie Limburg en publiceert regelmatig over onderwerpen betreffende politie, informatie en privacy.

Spécifications