Description

‘De werkelijke regisseur van het leven is het toeval,’ citeert Herman Rohaert in zijn aanhef, ‘een regisseur vol wreedheid, barmhartigheid en verwarrende charme.’

En dus gaat hij op zoek naar de Som van toeval & ontroering en maakt de balans op van ‘het naakte bestaan’.

Het ‘maanziek tweespan’ onrust en verlangen maakt de dienst uit in Lief, lijf, leed.

In Tussen de bomen het bos leest de dichter het geheim van bomen tussen de takken van de ‘jarenhoge beuken’ in het ‘groen heuvelschap’. Na de hoerige herfst wordt stilte eindelijk aangezegd.

En altijd glanst de maan – ‘aspirine gedompeld in een glas donkerte’ – in de immer ‘onbehouwen tijd’.

Met handenvol letters, ‘lichtletters’, vertelt Rohaert het ‘te laat ontwaarde verhaal’.
Immers:
‘Geluk trekt geen gave
lijnen maar spat in
spikkels.’

HERMAN ROHAERT (Ninove, 1958) studeerde Germaanse Filologie in Leuven. Hij is leraar,
redacteur en vooral ook dichter.
Zo was hij jarenlang lid van het Oost-Brabantse dichtgenootschap Mengmettaal.

Hij publiceerde talloze gedichten en was (mede)auteur van verscheidene bundels.
Som is zijn eerste dichtbundel bij Uitgeverij P.