Club utilise des cookies et des technologies similaires pour faire fonctionner correctement le site web et vous fournir une meilleure expérience de navigation.
Ci-dessous vous pouvez choisir quels cookies vous souhaitez modifier :
Club utilise des cookies et des technologies similaires pour faire fonctionner correctement le site web et vous fournir une meilleure expérience de navigation.
Nous utilisons des cookies dans le but suivant :
Assurer le bon fonctionnement du site web, améliorer la sécurité et prévenir la fraude
Avoir un aperçu de l'utilisation du site web, afin d'améliorer son contenu et ses fonctionnalités
Pouvoir vous montrer les publicités les plus pertinentes sur des plateformes externes
Gestion des cookies
Club utilise des cookies et des technologies similaires pour faire fonctionner correctement le site web et vous fournir une meilleure expérience de navigation.
Ci-dessous vous pouvez choisir quels cookies vous souhaitez modifier :
Cookies techniques et fonctionnels
Ces cookies sont indispensables au bon fonctionnement du site internet et vous permettent par exemple de vous connecter. Vous ne pouvez pas désactiver ces cookies.
Cookies analytiques
Ces cookies collectent des informations anonymes sur l'utilisation de notre site web. De cette façon, nous pouvons mieux adapter le site web aux besoins des utilisateurs.
Cookies marketing
Ces cookies partagent votre comportement sur notre site web avec des parties externes, afin que vous puissiez voir des publicités plus pertinentes de Club sur des plateformes externes.
Une erreur est survenue, veuillez réessayer plus tard.
Il y a trop d’articles dans votre panier
Vous pouvez encoder maximum 250 articles dans votre panier en une fois. Supprimez certains articles de votre panier ou divisez votre commande en plusieurs commandes.
Léon Bloy, die in 1917 op 71-jarige leeftijd stierf, heeft zichzelf wel de ‘ondankbare bedelaar’ genoemd. Zijn katholieke vervoering stak de liberale bourgeoisie, de geletterde elite en de conformistische clerus van een Frankrijk dat zieltoogde in naturalisme, estheticisme en vooruitgangsgeloof. Zijn profetentaal en nomadenbestaan lijken maar één vergelijking te gedogen: Nietzsche. Elkaar hebben ze niet gekend, en de pleitbezorgers van de Pruisische supermens hebben zijn opponent uit de oorlog van 1870 over het hoofd gezien. Dat is tragisch, want de enige die de predikant van het heidendom kan bezweren is de ‘vloekgezant’, zoals Neerlands gezaghebbende katholiek Rogier hem hatend noemde. Robert Lemm is een bewonderaar van Bloy die Nietzsche, en vooral de Nietzsche-cultus, verafschuwt. Hij vindt het hemeltergend hoe Bloy’s recente ontdekkers hun held in de zon van zijn wereldberoemde vijand zetten, de moderne trend om niet verbaasd te staan over het samen genoemd worden van strijdige geesten ten spijt. De aanzwellende verering voor de doodverklaarder van God –met name onder christelijke schriftgeleerden – houdt gelijke tred met het lange doodzwijgen van de vloekgezant die volhield dat God sedert 1789 afwezig is; niet uit haat of ironie, zoals de apostel van de Antichrist, maar uit bovennatuurlijke wanhoop. Léon Bloy is de profeet van de eindtijd (Le Monde, 4-8-2000). Zijn arendsoog doorziet de geschiedenis vanaf de Franse Revolutie tot de Eerste Wereldoorlog, die moest uitlopen op wat hij eerder dan wie ook voorvoelde: de holocaust van 1940-45. Zijn visionaire vuur in Het heil komt door de joden bracht Kafka in extase; met de Exegese van gemeenplaatsen zweept hij burger en yuppie uit de tempel; zijn dagboeken portretten de consequente christen waar Kierkegaard en Dostojewski van droomden. Zij bekendste uitspraak luid: Er is maar één ellende: geen heilige te zijn.
In zijn op apologetische toon geschreven pamflet belicht Robert Lemm een aantal essentiéle klanten van de figuur en het werk van Bloy door die te contrasteren met Nietzsche-receptie. Lemm, onderscheiden met de Nijhoff Prijs, publiceerde boeken over o.a. Spanje, de Inquisitie, Borges en Unamuno. Zijn onlangs verschenen geschrift De kruisgang van het christendom ontlokte de kritiek vergelijkingen met Burke, Chateaubriand, De Maistre, Donoso Cortés en Chesterton.
Robert Lemm, Martinus Nijhoff Prijs 1979, vertaalde Borges, Unamono, Luis de Leén. Hij schreef over Spanje en de inquisitie. De kruisgang van het christendom (2000) werd in bladen ontvangen met bewonderingen als ‘kruistocht’ en ‘doodsverachting’. ‘Lemm blijkt verbazend goed gedocumenteerd, en als men hem niet als te ernstig opvat, kan er zelfs geregeld een glimlach van af. Kortom, de nieuwe Chesterton is geariveerd…’ (Paradox, februari-maart 2001). Zijn verwantschap met Donoso Cortés ligt, uiteraard, voor de hand.